Jeździec Poczty

Westchnęłam cicho, odgarniając włosy z twarzy. Jak ja nienawidziłam tej roboty! Nic tylko siedzenie w papierach i studiowanie ksiąg. Przez pierwszy tydzień, co prawda, kochałam to zajęcie, ale ile można tak bez przerwy? Thorn chyba upadł na głowę, gdy dawał mi tą pracę! I jeszcze ci ciągle kręcący się tu jeźdźcy. Oczywiście przychodzili tu też pacjenci szpitala, który – dziwnym zbiegiem okoliczności – położony był zaledwie dziesięć metrów od Ribe.

— Rossen, w końcu cię znalazłam!

Podskoczyłam przerażona, słysząc głos dochodzący od strony drzwi. Natychmiast spojrzałam w tamtą stronę gotowa ochrzanić osobę, która tak mnie wystraszyła. Moja złość minęła, gdy dostrzegłam jeźdźczynię przyglądającą się mi z wesołym uśmiechem. Och! Jak ja bym chciała jej go zetrzeć z twarzy.

—Laria! Nie bądź chamem i podejdź tutaj! — zawołałam z słodkim uśmieszkiem.

Ona zaś zrobiła coś, co jeszcze bardziej mnie rozwścieczyło. Roześmiała się, twierdząc, że woli nie ryzykować moich humorków.Wspomniałam już, jak bardzo czasami mnie wkurza? Nie? No to teraz już tak. Chwila! Moment! Przecież ja nawet nie powiedziałam kim ona jest! Otóż ta wkurzająca blondynka, która tak bezczelnie mnie wystraszyła to moja przyjaciółka - Laria. Razem jesteśmy, a raczej byłyśmy, choć, gdy wyzdrowieje znów będziemy, w jednym oddziale. Znamy się od początku szkolenia i - choć na początku się nie znosiłyśmy - przyjaźnimy się. No i, przede wszystkim, gramy sobie na nerwach, doprowadzając drugą do furii. Poza tym potrafimy się śmiać bez powodu, chociaż utrzymujemy, że jesteśmy normalne, a to ci, którzy nas otaczają nie są! Dobra. Tak, wiem, że to dziwnie brzmi. Skoro już przedstawiałam wam podstawowe informacje o niej, a przynajmniej próbowałam, może wrócimy do tego, co się dzieje? Wielkie dzięki, bo ma już dość motania się! Tego też, w gwoli ścisłości, nienawidzę! Prychnęłam, pytając:

— A można wiedzieć, co cię tu sprowadza?

Już po jej wzroku wiedziałam, że popełniłam wielki błąd pytając.

— Och, to nic takiego — zaczęła przesłodzonym tonem. — Thorn stwierdził, że się nudzisz, więc w wolnym czasie powinnaś mieć co robić, by nie myśleć o wszystkich straconych bitwach. A że nazbierało ci się trochę poczty, kazał mi ją ci przynieść.

Rzuciła grubą paczkę na stół i odwróciła się na pięcie, mówiąc:

— Wpadnę do ciebie, gdy już się opanujesz.

Piorunowałam ją wzrokiem do samych drzwi, a gdy wyszła walnęłam głową w biurko, jęcząc:

— I ja mam przeczytać te wszystkie powiadomienia, reklamy i informacje? Zabije Thorna… Po prostu zabije dupka.

 __________________________________
Tutaj można zostawiać powiadomienia do mnie, lub inne wiadomości. Spam toleruje jedynie wtedy, gdy ktoś sensownie( nie "fajnie", "super", "żal", czy "super blog, wpadnij do mnie", itp.) skomentuje! Przy okazji w tym czymś, na miniaturkę to za krótkie( i zbyt niedbale zrobione), pojawiam się jako Rossen. A ta Laria to moja koleżanka z klasy.  Stworzyłam ten tekst, by zrobić jej na złość, więc pewnie wkrótce go zmienię. A może nie, jak wam się spodoba.